ფეხბურთი სპორტზე მეტი
ყველა ადამიანს აქვს თავისი მოსაზრება, იმის შესახებ თუ რომელი სპორტია საუკეთესო.
ალბათ ყველა ფეხბურთის მოყვარულს გყავთ საკუთარი საყვარელი ფეხბურთელი, რომლის თამაშისგან სიამოვნებას იღებთ.ჩემთვის ეს ფეხბურთელი ალესანდრო დელ პიეროა, რომლელმაც მე ფეხბურთი შემაყვარა. სწორედ მისი დამსახურებაა რომ მე დღეს ამ პოსტს ვწერ. რომ არა ის შეიძლება მეც იმ ადამინთა სიაში მომხვდარიყავი რომლებიც ფეხბურთს მეორეხარისხოვან სპორტის სახეობად მიიჩნევენ. რომ არა "პინტურიკიო" შეიძლება სხვა გუნდის ქომაგი ვყოფილიყავი.მაგრამ საბედნიეროდ ეს ასე არ მოხდა, მაინც რატომ ვარ ალესანდრო დელ პიეროს დიდი გულშემატკივარი. ყველაფერი მაშინ დაიწყო როდესაც მე მისი მაისური მიყიდეს,როდესაც ჯერ კიდევ ბავშვი ვიყავი. მე თანდათან უფრო მიყვარდებოდა დელპიერო და ,,იუვე" და ვერაფერი ვერ ანელებდა ჩემს სიყვარულს ვერც კალჩიოპოლი ვერც ,,იუვეს" სუსტი თამაში. რადგან მოედანზე მე დელ პიეროს ვხედავდი რომ ,,იუვე" ისევ ის იუვე იყო, ახლა როდესაც დელ პიერო სიდნეიში წავიდა თითქოს იუვეს გული ამოაჭრეს ასეთი შეგრძნება მრჩება, როდესაც თამაშებს ვუყურებ აღარავინაა ისეთი ვისაც ფეხის ერთი მოძრაობით შეუძლია მატჩის ბედის შეცვლა. მე სიდნეის თამაშებს ვუყურებ და ვხვდები რომ ლეგენდებს ასაკი ვერაფერს აკლებს რადგან ალექსი კვლავ აგრძლებს ხატვას. დელ პიერომ განაცხადა რომ ის ფეხბურთს შემდეგ წელს დატოვებს. ვინ იყოს ამის შემდეგ ჩემი კერპი? დელ პიეროს შემდეგ ჩემთვის ასეთი საყვარელი ფეხბურთელი აღარავინ იქნება! ეს ასეა ლეგენდები ყოველთვის ვერ ითამაშებენ ფეხბურთს სულ მალე კიდევ ერთი ლეგენდა დატოვეს ფეხბუთს, მაგრამ ის მუდამ ლეგენდა იქნება. მედიასთან საუბარში დევიდ ბექემმა განაცხადა რომ სეზონის ბოლოს ის ფეხბურთს დატოვებს, ალბათ ბექემი ბევრი თქვენგანისთვის უსაყვარლესი ფეხბურთელია და ალბათ ბევრს სწორედ ბექემმა შეგაყვარათ ფეხბურთი, და ვერ წარმოგიდგენიათ მის გარეშე ფეხბურთის ყურება. ისე როგორც მე დელ პიეროს გარეშე.
ალბათ ყველა ფეხბურთის მოყვარულს გყავთ საკუთარი საყვარელი ფეხბურთელი, რომლის თამაშისგან სიამოვნებას იღებთ.ჩემთვის ეს ფეხბურთელი ალესანდრო დელ პიეროა, რომლელმაც მე ფეხბურთი შემაყვარა. სწორედ მისი დამსახურებაა რომ მე დღეს ამ პოსტს ვწერ. რომ არა ის შეიძლება მეც იმ ადამინთა სიაში მომხვდარიყავი რომლებიც ფეხბურთს მეორეხარისხოვან სპორტის სახეობად მიიჩნევენ. რომ არა "პინტურიკიო" შეიძლება სხვა გუნდის ქომაგი ვყოფილიყავი.მაგრამ საბედნიეროდ ეს ასე არ მოხდა, მაინც რატომ ვარ ალესანდრო დელ პიეროს დიდი გულშემატკივარი. ყველაფერი მაშინ დაიწყო როდესაც მე მისი მაისური მიყიდეს,როდესაც ჯერ კიდევ ბავშვი ვიყავი. მე თანდათან უფრო მიყვარდებოდა დელპიერო და ,,იუვე" და ვერაფერი ვერ ანელებდა ჩემს სიყვარულს ვერც კალჩიოპოლი ვერც ,,იუვეს" სუსტი თამაში. რადგან მოედანზე მე დელ პიეროს ვხედავდი რომ ,,იუვე" ისევ ის იუვე იყო, ახლა როდესაც დელ პიერო სიდნეიში წავიდა თითქოს იუვეს გული ამოაჭრეს ასეთი შეგრძნება მრჩება, როდესაც თამაშებს ვუყურებ აღარავინაა ისეთი ვისაც ფეხის ერთი მოძრაობით შეუძლია მატჩის ბედის შეცვლა.
